‘’Je hebt naar mij geluisterd, me gehoord en mij aan het denken gezet over mijn situatie.’’

Op verzoek van een professional van Veilig Thuis heb ik gesproken met een mevrouw die al een jaar op de wachtlijst voor hulpverlening staat. Over een maand begint ze aan een behandeling voor PTSS als gevolg van huiselijk geweld. In de tussentijd voelde zij grote behoefte om met iemand te praten. Hoewel er geen acuut gevaar meer dreigt, is toch besloten dat ik haar zal ondersteunen door een luisterend oor te bieden.

Voor aanvang van ons eerste gesprek stuurde ik mevrouw via WhatsApp een herinnering aan onze afspraak. Ze schreef terug: ‘Ik kan niet wachten,’ vergezeld met droevige smileys.

Ons gesprek duurde bijna twee uur. Naast ervaringen met huiselijk geweld, delen we ook een migratieachtergrond. Op een gegeven moment zei ze: ‘Ik voel zoveel herkenning.’ En zelfs: ‘Hebben wij niet toevallig dezelfde ex?’ Waarna we beiden moesten lachen.

Tijdens het gesprek zei ze: ‘Ik heb zoveel aan dit gesprek. Ik ben zo blij dat ik je spreek. Ik kan met professionals en vriendinnen praten, maar zij onderbreken me constant. Professionals willen meteen oplossingen zoeken. Vriendinnen vragen steeds: “Waarom dit? Waarom dat?”. Maar met jou heb ik dat niet. Je hebt naar mij geluisterd, me gehoord en mij aan het denken gezet over mijn situatie.’

Na afloop zag ik grote opluchting bij mevrouw. Ze wilde graag snel een vervolgafspraak. In de tussentijd heb ik al vijf gesprekken met mevrouw gevoerd.